Chore poezje Vena

Shigeru

Przypadkowo znalazłem pewna karteczkę ze zlotu. Nie będę zakładać na to nowego tematu, wiec wkleję tutaj. Pamiętacie Jeziorkową wersje "Baśki"? Dla zapominalskich i tych co nie było niżej:

Kola miała fajny biust
Safi styl, Aesia coś, co lubię,
Elu całowała cudnie
Nawet tuż po swoim ślubie
Z Seny można było konie kraść
Chociaż wiem, że chciała przeżyć
Ze mną swój pierwszy raz
Alssi - zło, Liya mnie
Zagłaskałaby na śmierć
A Shilana zdradzała mnie

Ref.:
Piękne jak okręt
Pod pełnymi żaglami
Jak konie w galopie
Jak niebo nad nami

Alanka u giran wrót
Z Ico nigdy nie było tak samo
Mefa była zimna jak lód,
Więc na noc umówiłem się z Lieną
Wszystko mógłbym Eibli dać - tak jak Alti,
Ale one wcale nie chciały brać
Qualimea - jeden grzech
Aż onieśmielała mnie
No a Kiria była okej

Ref. (2x)

Venadail

Wiersz

Venadail

Wiersz

Lien

Ma ładunek emocjonalny, super Smile

Gość

Lojalnością żyją słabi
Ci, co sami ni nie mogą
Lojalnością żyją głupi
Ci, co kroczą taką drogą

Poświęcają się szaleńcy
Którym nic z tego nie przyjdzie
Poświęć się lepiej dla siebie
Wtedy lepiej na tym wyjdziesz

Dzielą się tylko idioci
Do nich zwracaj się w potrzebie
Ty się jednak z nikim nie dziel
Pozostaw wszystko dla siebie

Ufają tylko naiwni
Mądrzy znają się na rzeczy
Ufać można tylko sobie
Co, może zaprzeczysz?

(A co powiecie na takie coś?)

Venadail

O jej, nie logłem się, nie zauważyłem, i przez nieuwagę wyszło że jakiś Gość napisał. Moje, kolejna porcja Venowych bazgrołów.

Venadail

Jezioro spokojne
Jezioro wzburzone
Zanurzam w nim ręce,
Nie dusząc się, tonę
I choć pod wodą
To ogień płonie
I choć bez dachu
To stało się domem
Wśród fal rozbrykanych
Czasami słyszę
Jej szept łagodny,
Do snu kołysze

(Drugi z Jeziorem w tle. Może nie tak spektakularny, ale...)

Lien

Dla mnie super, liryczny Very Happy

Venadail

Allehandra

<podniosła wzrok znad woluminów i uśmiechnęła się> Wielce mi się spodobały "Gdy w spokojną toń jeziora...", "Wpatrywała się we mnie..." i "Jezioro spokojne Jezioro wzburzone...". Za to "Wódko! Pragnienie moje, ty jesteś jak zdrowie..." i "Nudne, puste, próżne słowa..." były dosyć osobliwe... iż miałam myśl, by napisać coś o Leśnym Dzbanie, Białym Patyku czy Kochanicy Dziedzica, ale.. to jednak nie dla mnie, hihi.

Venadail

Hehehe... To ty chyba z mazur jesteś, skoro Białego Patyka znasz Razz

(wiem bo koleżanka była na mazurach i coś regionalnego mi przywiozła) W każdym razie co do tych "Nudnych i pustych", to trochę sarkazmu Smile

Allehandra

Nie, chyba jestem z tego samego miasta, co Aescora.

Venadail

W blasku leśnego przedświtu
Gdy noc panią jeszcze była
Jedna kropla rannej rosy
Od liścia się odłączyła
Leciała wolna w powietrzu
Jak planeta po orbicie
W barwie szara tak jak niebo
Gdy płynęła w szarym świcie
Była w sobie całym światem
Druga ziemia odbita kuliście
Odbijała drzewa i pajęczyny
Co lśnią rosą srebrzyście
Od niczego niezależna
Sama w sobie doskonała
Mieściła to wszystko w sobie
Taka wielka, chociaż mała
W chwili gdy kończyła żywot
Oddech zatrzymał las cały
A gdy padła na kamieniu
Liście lekko zaszumiały
Zapachniały mocniej kwiaty
Mech się bardziej zazielenił
W wirze emocji...
Słychać brawa spadających igieł
Muzyka wzruszonego wiatru
Pieśń słowika wśród zachwytu
A kamień, któremu mówić wciąż za mało
Opowiada wstającemu słońcu
Co się właśnie tutaj stało

(nudno smętny przerost formy nad treścią (proszę streścić akcję tego czegoś))

Venadail

"W prosektorium najprzyjemniej jest nad ranem
Gdy szarzeje za oknami pierwszy świt
W oświetleniu tym korzystnie
Wyglądają starsze panie
A i panom nie brakuje wtedy nic
Oczywiście kiedy całkiem się rozjaśni
Pewne braki wyjdą na jaw tu i tam
Lecz na razie póki wszystko
Widać jeszcze niewyraźnie
Triumfuje dumne piękno ludzkich ciał
W prosektorium najweselej jest nad ranem
Później także tam wesoło - ale mniej
Świeży uśmiech opromienia
Tak poważne kiedyś twarze
A niektórzy szczerze szczerzą ząbki swe
Tylko jeden - ten co leży pierwszy z brzegu
Nie uśmiecha się bo głowy nie ma już
Lecz udziela mu się nastrój
Wytwarzany przez kolegów
W martwym ciele nadal mieszka zdrowy duch
W prosektorium najzabawniej jest nad ranem
Czasem spadnie coś ze stołu - czasem ktoś
Po czymś takim następuje
Ożywienie zrozumiałe
Krótkotrwałe bo dzień wstaje jak na złość
Jasny dzień ma swoje różne jasne strony
Lecz ja jednak mimo wszystko twierdzę, że
W prosektorium najprzyjemniej
Moim zdaniem jest nad ranem
Zresztą sami przekonacie o tym się"

(nie moje, ale się podoba strasznie)

Venadail

Ponad wodą w pustce nocy
Jeden punkt wskazuje drogę
Mruga jakby na zachętę,
A ja płynę, tak jak mogę
Płonąć światło w mroku będzie
Póki ktoś się patrzy na nie
A ja płynąc w jego stronę
Póki widzę, nie przestanę

(Dedykowany Eibl, choć pewnie nudny jak ponad połowa tego co tu wypisuję)