Chore poezje Vena

Lien · Wysłany: Sob 19:20, 08 Mar 2008 Temat postu:

Pięęęęęęęęęęęękneeeeeee!!!!
<piszczy>

Venadail · Wysłany: Sob 19:05, 29 Mar 2008 Temat postu:

Nie chcę już otwierać oczu,
Nie chcę patrzeć na ten świat
Jak jego więzień siedzę przy oknie
Niewolą mnie pręty krat

Na swojej pryczy leżę przybity
Tą pustką, co wokół mnie
Złośliwy Klawisz wali w drzwi pałą
By zbudzić, kiedy znów śpię

Za jakie winy ja tu trafiłem?
Był sąd? Czy mogłem się bronić?
Zakuli wbrew woli w kajdany narodzin
Kazali w pustych murach cień gonić.

Kiedyś przegryzę pręty w tych kratach
I spełnię to, co mi się śni
I znowo będę wolny, po latach
Przestanie ręka na brudnej ścianie
Oznaczać kreską minione dni...

(przypominam o nieutożsamianiu autora z podmiotem lirycznym)

Rivalin · Wysłany: Sob 22:16, 29 Mar 2008 Temat postu:

Hmm...

[link widoczny dla zalogowanych]

Co prawda nie mamy tu do czynienia z więźniem "życia", aczkolwiek też ładne. No i ma potwierdzenie w historii Smile

Venadail · Wysłany: Sob 23:25, 29 Mar 2008 Temat postu:

Też ładne? Cóż, niewiem czy można użyć tu słów " też ładne" porównując te utwory. Powiem tylko, że wcześniej może mi się tylko to nazwisko jakoś od uszu odbiło, natomiast po wysłuchaniu piosenki poczułem się zobligowany aby przeczytać coś więcej na jego temat... Dzięki wielkie za piosenkę... Że tak powiem, poruszyła mnie.

Natomiast kiedy dobry tekst splata się z dobrą melodią/muzyką i głosem... poezja w płynie. Wiersz Czecha, wykonanie Gintrowskiego, jak widzę. Cóż, sam tekst to tylko połowa sukcesu. Podobny przykład dobrego tekstu z dobrym wykonaniem jest tu.
[link widoczny dla zalogowanych]
Tuwim&Akurat, ale to pewnie wszyscy znają.

A co do mnie... Cóż, tak samo jak "śpiewać każdy może" tak i pisać każdy może.
Ja tam piszę sobie ot tak, jak mi się ręką machnie, nie jest to może zawsze "fajne", czy jak tam się to określa, ale zawsze mi miło, kiedy komuś chce się przeczytać Smile

Rivalin · Wysłany: Nie 20:58, 30 Mar 2008 Temat postu:

Jeśli tak to polecam całą płytę "Kamienie". Smile

Venadail

"Chcę, gdy śmierć ma po mnie przyjść, w szynku paść nieżywy.
Z winem jak najbliżej ust, to zgon mi szczęśliwy.
Tym weselszą wzniesie pieśń chór z niebiańskiej niwy:
"Boże, pijakowi bądź temu miłościwy."
Lampę ducha wznieci nam zawsze nektar z dzbana,
gdyś go wchłonął mknie dusza nim wezbrana.
Wino w szynku milsze mi, ciecz niesfałszowana,
niż gdy z wodą zmiesza je mi podczaszy pana."

(I jak tu nie wielbić poezji średniowiecznej? A... tego nigdzie nie znajdziecie w internecie, tylko ja wynajduję takie pereuki Razz

)

Venadail

Jak ponury pielgrzym wśród piasków pustyni
Odciskam ślady bosych stóp na ziemi
Za mną kroki niezliczone
A przede mną potępienie...

Towarzyszem tylko wiatr,
co usta moje wysusza
Towarzyszem tylko wiatr,
który szarpie moje szaty
Towarzyszem tylko wiatr,
z którym gwiżdże moja dusza
Towarzyszem tylko wiatr,
co prowadził mnie przed laty...

Skąd przychodzę?
Nie pamiętam,
za mną tak zawiła droga...

Kim ja jestem?
Własnym cieniem,
nie wart jednego spojrzenia

Dokąd zmierzam?
Prosto w pustkę,
w której nic się już nie zmienia

Laską wsparty idę dalej,
jak kapłan dawno zapomnianego boga...

(nie mam pojęcia o czym myślałem pisząc to, tak jak nie wiem jak to skomentować. nie mniej jednak jako pierwszy od długiego czasu "wiersz" mojej ręki podoba mi się Smile

)

Venadail

Stała tak, chłodna, z marmuru wykuta
Piękna dziewczyna
Jak Fidiasza dłuta
Twarz ma jak mleko
I ręce ma białe
Nogi tak zgrabne,
Lecz stopy niecałe

Blady rumieniec twarz bladą pokrywa
W jej oczach blask jakiś
Tak jakby...
Żywa?

Włosów burzliwa korona
Zastygła w pędzie rozwiana
Nogi ugięte, w biegu sprężone
Wdziękiem w swej bieli się jawią
Wykute z marmuru kolana

Usta otwarte do śmiechu
W pierś oddech głęboki chwytają...
Kroki, spojrzenie, westchnienia
W jedną stronę zmierzają...

Tam twarz zwrócona
W niego wpatrzona
W młodzieńca
-Białego jak ona
Wyciąga do niej swe martwe ręce
Stoi i czeka
W niemej udręce...

Ledwie pięć kroków dwie rzeźby dzieli
Dusze stęsknione w marmuru bieli
Ledwie pięć kroków
To dużo, i mało
Lecz nawet nie drgnie kamienne ciało
Ledwie pięć kroków
-Ktoś tak postawił
Nie wiedząc, ile bólu w nich sprawił

Nigdy nie mogą się objąć ramieniem
Perlista łza upadła na ziemię...

(Jestem dziś chory, co może tłumaczyć moje pieprzenie od rzeczy.)

Venadail

Jako że nie samym Kaczmarskim człowiek żyje... Rzućcie... Uchem Razz

na Czyżykiewicza, bo pewnie nie wszyscy kojarzą. Zresztą, kto by do tego wątku dziwnego zaglądał Wink

Tunel - [link widoczny dla zalogowanych]

AVE - [link widoczny dla zalogowanych]

Anioł Bezdomny - [link widoczny dla zalogowanych]

Łeb róży - [link widoczny dla zalogowanych]

Allehandra

Rivalin

Mam nadzieję że mi Ven wybaczy wtrącanie się, ale to jest topic, który chyba najlepiej oddaje klimat Smile

Trzymajcie i przypomnijcie sobie jak będziecie łoić UT jak i na co dzień:

http://www.youtube.com/watch?v=3tOZvDO1iSk&feature=related

Venadail

Piękne Riv, naprawdę. Gość ma troszkę za słaby głos jak na mój gust, ale to tylko takie czepianie. Treść wspaniała.

Cóż, ja od długiego czasu już nic nie pisuję, niewiem czemu, albo mi natchnienia zabrakło, albo sił, albo mi się znudziło, albo... sam niewiem. Może jeszcze kiedyś coś tam nakreślę jak mi energia na to najdzie. A póki co zamieszczam wam ty w zastępstwie 2 śmieszne wiersze, w sumie niewiem czyjego autorstwa Wink

"Przed wiekami, w średniowieczu,
(z dawnych wiemy to traktatów)
W podkarpackim mieście Bieczu
Utworzono szkołę katów.
Taka szkoła to unikat
Bez najmniejszej konkurencji:
Na jej czele Magnifikat
Stał zamiast Magnificencji.
A że miły i wesoły
Zawód kata był w tych czasach,
Przyjeżdżała więc do szkoły
Studenterii cała masa.
Co dzień trwały tam zajęcia
Intensywne niesłychanie:
Tu, powiedzmy, jakieś ścięcia,
Tam, powiedzmy, przypiekanie,
Ten świdruje, ów wyłupia,
inny amputuje saczki,
Jeszcze inny się wygłupia,
Tak jak wszystkie w świecie żaczki...
Ale czasem rzedną miny,
Drżą najbardziej nawet dzielni,
Gdy nadchodzą egzaminy
I kolokwia w tej uczelni.
Już profesor dał zadanie
Z wdziękiem i z dezynwolturą:
- Student Dreptak! Wasz skazaniec
Ma się przyznać że jest kurą!
Stęka Dreptak biedaczyna,
Co naprosi się i naklnie,
Ponaciąga, popodrzyna,
Nim skazaniec wreszcie gdaknie...
To też żadne Alleluja,
Bo docenci wybrzydzają:
- Słabo Dreptak, ledwie trója,
U Trypućki gość zniósł jajo!
Idą studia, że aż warczy,
Przykładają się studenci:
Tu coś jęczy, tam coś charczy,
Owdzie czka, gdzie indziej rzęzi...
Jedni już przy doktoratach,
Inni znów przy zaliczeniach,
A nowicjusz dziarsko zmiata
Palce od nóg po ćwiczeniach.
Wreszcie dyplom, przydział pracy,
Pasowanie ostrzem miecza,
Ech, rozpierzchną się chłopacy,
Pójdą w świat z pięknego Biecza!
Lecz kat z katem
Jak brat z bratem:
Zawsze katu kat pomoże,
Chatę znajdzie mu i szatę,
Chleb, herbatę,
Miękkie łoże,
Kat da katu flaków, makat,
Katamaran, Kaśkę, fiata,
A gdzie etat kata vacat,
Tam na etat pchnie kat kata,
Nas też wepchnął nasz przyjaciel,
Lecz żal mamy do faceta,
Bo kat u nas na estradzie,
To nie kat, lecz katecheta!"

SĄD BOŻY

"Kto żyw ciągnie na rynek,
Od ciury do wielmoży,
By ujrzeć pojedynek....
Ba! Więcej, bo Sąd Boży!

Rycerz Zenon Pokraka
Cały w sławie i w bliznach
Eustachego Dreptaka
Na tę walkę był wyzwał.

Wyzwał go od ostatnich,
Oszustwa mu zarzucił,
A nawet jemu w szatni
Rękawicę w pysk rzucił!

Dreptak ją w locie schwytał,
Chwilę oczkami mrugał,
Poczem chytrze zapytał:
- No dobrze, a gdzie druga?

Pokraką aż zachwiało
Kiedy pytanie pojął:
- Drugiej ci się zachciało?
Teraz ty rzuć mi swoją!

- Niestety - Dreptak odrzekł -
Jestem biednym szlachetką,
Rękawiczek nie noszę,
Mogę rzucić skarpetką.

Rycerz Pokraka zawył,
Podniósł oczy do nieba
I rzekł w sposób łaskawy:
- Pfuj, dzięki, już nie trzeba!

Zatrąbiono na wieżach,
Zaczął się bój mocarny:
Pokraka, wzór rycerza,
Prawie Zawisza Czarny,

I Dreptak, aferzysta,
Co - jak głosi podanie -
Sprzedał raz Turkom trzysta
Sztuk chrześcijańskich panien.

Uderzyli na siebie,
Jednemu zginąć przyjdzie....
Nawet słońce na niebie
Stanęło, by się przyjrzeć!

... Wtem z bitewnego pyłu,
Przed oniemiałym tłumem
Wycofał się do tyłu
Nasz Dreptak, żując gumę,

Zaś Pokraka krwią broczy
I życie zeń uchodzi....
Biskup wzniósł w górę oczy:
- Boże, o co tu chodzi?

Dlaczego rycerz mężny
Podcięty jak pień tui?
Czemu, o Wszechpotężny,
Dałeś wygrać tej szui?

Tu zabrzmiały fanfary
I głos straszliwy rzecze:
- Wyłącznie dlatego, mój stary,
Że lepiej machał mieczem!"

- A tego to kiedyś w radiu, chyba na trójce słuchałem, gość w akompaniamencie gitary tak świetnie to zaśpiewał, że gryzłem stół ze śmiechu Very Happy

Rivalin

Pan który napisał te dzieła nazywa się Andrzej Waligórski Smile

Venadail

Kaczmarskiego zna każdy [spojrzał na takich dwóch], no prawie każdy, lecz coniektórych pieśni zapewne nie, bo sporo tego. Zamieściłem tu kilka, które szczególnie uderzają przekazem i siłą wykonania. (Sztandarowych typu "Mury"/"Obława" niema sensu zamieszczać)
(tak, wiem że śpiewa tu i Gintrowski)

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Venadail

Rzucamy w płomień swoje marzenia
Aby w ich ogniu swe dłonie grzać

Goryczą poimy swoje pragnienia
Bo tylko na to nas stać

Rzucamy w przepaść wspomnienia radosne
Aby nie zabrał ich nikt

Dmuchamy w świeczkę przekornej nadziei
By zgasić to, co każe żyć

Rwiemy na strzępy myśli zbłąkane
Abyśmy mogli bezsennie śnić

Kim byliśmy? Czym... jesteśmy? Nię będziemy...

(efekt porannego niewyspania i braku gazety w metrze Smile

)