Chore poezje Vena

Venadail

Świateł skry na mokrym betonie
Powiettrze pachnie wieczornym westchnieniem
Mgła jak sen wokół latarń płonie
Noc otula wszystko słodkim cieniem

Skryty jej mrokiem idę ulicą
Szurając mile dla ucha
Pod nosem nucę jakąś piosenkę
Dobrze, że nikt mnie nie słucha...

Oddycham głęboko zaduchem miasta
Reklamy śmieją się do mnie
A jakiś pijak, w niezwykłym stanie
Patrzy tak jakoś całkiem przytomnie

Tłok samochodów, szeregi świateł
Ulica jak żyła się wije
Ja idę dalej, Keep Walking, jak Johny
I wreszcię czuję
Czuję, że żyję

Venadail

Szyby zaplute jesiennym deszczem
Błotnista breja po bokach dróg
Kropla za kołnierz - wstrząsam się dreszczem
Podlewa ogród swój - deszczowy Bóg

-Teraz ci się zebrało?!
Pytanie rzucam w szare niebiosa
-Może ja nie chcę takiej kąpieli?
Weź na Saharę tą wodę wylewaj!

I nagle deszcz lunął dwa razy większy
-Widzę wyraźnie, że Bóg mnie olewa...

Venadail

Pisali o niej
aż do znudzenia
Raz to z natchnieniem
Raz od niechcenia

Modelowali
Jak plastelinę
Rzeźbili jej klasyczne wzorce
Języka dłutem
Młotkami słów

Jaka to ona nie jest
A jaka to jeszcze być może
Skrzydła dorobią
Rogi przyprawią

Złoty talerz prokreacji
Srebrna klatka macierzyństwa
Miłość

Venadail

Pornoleum

Kameralnie bez kamery
Pokojowe to plenery
Rzecz dość często spotykana
Gdy spotyka Pani Pana

Kamerzysta ma dziś wolne
Scenarzystę gdzieś wywiało
Więc pornola opisywać
Dziś poecie pozostało...

Więc ustawić się pod pióro
Walętynki dzisiaj mamy!
Pióro ścieka kałamarzem
Więc uwaga, zaczynamy!

Wymlaskała kilka
Słów do mikrofonu
Spoglądając tak nieśmiało
A on gębę swą rozdziawił
Czyżby cosik mu się... Stało?

On rozpoczął swą orację
Czerpiąc mądrość Cycerona
Retoryki mistrz natchniony
Ależ ona jest zdziwio Aoo! Na Aaa!

Wreszcie zaczął badać sprawę
Drażniąc niezdecydowaniem
Jak to perpetum mobile
Raz wprawione w ruch nie stanie!

I ciągnęli negocjacje
kręcąc, wiercąc się zaciekle
Po ich minach niewiadomo
Czy są w niebie, czy też w piekle

Potem dalszych negocjacji
Musiał nadejść wielki finał:
-Ona krawat mu poprawia!
-On sweterek jej zapina!
Co się będą martwić, co się?
Czule głaszczą się pod włosie!

Gdy interes już ubity
Aktorzy zadowoleni
Skądś ściekają luźne wnioski:
-Porno nigdy się nie zmieni!

Venadail

[link widoczny dla zalogowanych]

Niby muzyka, ale poezja, więc ją tu walnąłem, zwłaszcza że pasuje w moje gusta Very Happy

Venadail

„Wiersz o tym, że trzeba się trochę znać na retoryce i trzeba widzieć cały kontekst”

"Tępy palancie w „de” kopany,
Synu najgorszej kurtyzany,
Paskudna mordo, zły pomiocie
Sklejony z genów po idiocie,
Żmijo obmierzła, wredna, śliska,
Gnijąca warstwo torfowiska,
Skutku uboczny chorób licznych,
(W tym - przede wszystkim wenerycznych),
Świeża padlino, brudna ściero,
Trądzie, tyfusie i cholero,
Ścierwo, klejnocie ciemnogrodu,
Żywe ucieleśnienie smrodu,
Jamo, do której plują ptaki,
Ryju podobny do kloaki,
Nędzna przybłędo spod Sodomy,
Świńskie koryto pełne pomyj,
Potwór! Wywłoka! Kreatura!
Krzyżówko skunksa, pchły i szczura,
Poczwaro ty ropnistooka,
Ozdobo szamba i rynsztoka,
Klonie sparszywiałego chwostu,
Odmiano ścieku i kompostu,
Szmato, na której psy siadają,
Bękarcie zła! Nie uwłaczając.”

Znów nie moje ale gdzieś przyuważyłem i mi się spodobało. Wyzwiska niebotycznie wyższej klasy niż to, co się słyszy na codzień Very Happy

Venadail

Bobrowym szlakiem przez soplicową halę
Na pewną górkę podchodzi się wspaniale
Żubr wzięty Żywcem po turniach się gdzieś błąka
I desperackim okiem na nas spogląda
Widoki tak miodne na tej Fińskiej grani
Że aż się prosi aby ssać zdjęcia na niej
By było weselej My-tak-se śpiewamy:
-Winny? Niewinny? Lejemy po bani!
Lekka Vendrówka i ze świtem nowym
Większość się budzi na Wierchu Kacowym

Venadail

Troszkę wcześniej zapodałem, coba wszyscy zainteresowani do owego dnia odczytać mogli Wink

Dziś czternasty dzień lutego
Jak wieść gminna w pierdlu niesie
I nawet między kratkami
Czas miłosnych to uniesień

Czy w drelichy pierś odziana
Serce kochać zdolne nosi?
Czy przytulna mała cela
Dziś o romans się nie prosi?

Ciasna klatka, w niej trzy wyrka
Jedzą chłopaki śniadanie:
Bandzior Andrzej, dealer Mietek,
A wśród nich pedofil Franek

Poklepują, głaszczą czule,
Dziś nie biją – przytulają!
Tak o swoją walentynkę
Towarzysze dzisiaj dbają

Pan Andrzejek, nasz rozbójnik,
Uśmiechnął się doń bezzębnie:
-Czekaj skarbie do wieczora,
Będzie bardzo ci przyjemnie!

Miecio, ten, co lubi prochy
I za heroinę siedzi
Także milszy jest dla Franka,
W końcu bliscy to sąsiedzi!

Romantyczniej jest tak jakoś
I bez krzyków już tej nocy
Leży Franuś utulony
W nowiusieńki czysty kocyk

Wykąpał się dziś dokładnie
Zakamarki wyszorował
Choćby nie wiem co się działo
On nie powie nawet słowa

Chupa chupsy poszły na bok
Dziś już lizaki są inne
Do kopalni zjechał górnik,
Góra dół – bawi się w windę

Andrzej z Mieciem przeszczęśliwi
Aż tryskają swą radością
Jednak Franio się nie krztusi
Napojony ich miłością

Zamiast misiów kolorowych
Kartek, zapewnień miłosnych
Nowe mydło Franek dostał
Co zapewnia lepszy poślizg!

Prosił bym o konstruktywną krytykę. Po strasznie długiej przerwie planuję wrócić do pisania i czas podreperować warsztat, niedoróbki na pewno jakieś są Smile

Venadail

Mysleli,
że wiecznie myśleć będą
Że po każdym kroku
będzie kolejny

Następny wschód
Następny oddech
Następny kielich
Jak róg kozi
Nieskończony

Że Zawsze oni będą żegnać
Przez nikogo nie żegnani
Nigdy nie wsiądą do łodzi
Na tamtej mglistej przystani

Mylili się

ktoś inny musiał
napisać za nich
nekrologi
nieśmiertelnych

Venadail

Chciał bym być dziś profesorem
Szanowanym i mądrzejszym
Albo ważnym dyktatorem
W swojej władzy coraz wiekszym!

Jak Cejrowski zwiedzać kraje
Znając zwyczaj, tańcę, mowę
Być pisarzem z wyobraźnią
Który światy tworzy nowe

Może chciał bym być herosem
Jak Supermen w pelerynie
Albo mistrzem gry na skrzypcach
Co z muzyki swojej słynie

Mogę każdym być kim zechcę
W swych marzeniach, wizjach, snach...
Jeden głosik tylko nie chce.
-To malutkie moje Ja...

(czymś lekko zainspirowany)
----------------------

Butelka pusta
Bezduszna
Bez żaru
Niepotrzebna nikomu
Na nic

Oddała z siebie wszystko
Co tylko miała
Do zapomnienia granic

-------------------------------

Nie chcę wierzyć twoim słowom
Wszak wiem ile moje znaczy
Dziś na ustach, jutro w dupie
Naiwnością się twą raczy

Rzeknę: Uwierz, myśląc "Frajer"
Nawet złudną łzę uronię
I pamiętaj przyjacielu
Że ja zawsze po twej stronie

Na tym stoi ludzka mowa
Czyjeś szczęście i czyjś dramat
-Prawdę mówi tylko taki,
Co nie umie dobrze kłamać

Venadail

Gdy spostrzegę, że to ta chwila
O drogę już nie będę pytać
Popalę wszystkie me papiery
By nie mieli co o mnie czytać
Do Jutra z dala machnę ręką
Poprzedniej nocy się ukłonie
Przekornie jeszcze się uśmiechnę
I pod głową splotę me dłonie

Hmmmm... kto mi tu powie czym mogło być to inspirowane? :]

Rivalin

Zegarmistrzem Światła ;p

Venadail

No, pytanie przesadnie trudne nie było, ale... Ło kuźwa, to ktoś jeszcze w ten wątek zagląda? xD

Rivalin

Sure