L2 w realnym świecie

Lithir

O to czym dostałem na lekcji:
[link widoczny dla zalogowanych]
Płakałem ze śmiechu Very Happy

leeloo

MrHolyMan

<zerknal z konsternacja na kulke> To jest juz chyba lekka patologia Wink

leeloo

Nooo a patologie to jest to co lubimy najbardziej prawda? ^^ Puki nie loguje się na kartkę zamiast podpisać, to nie jest z nim źle ^^

Melven

Zawsze byłeś zdrowo poryty Very Happy

Venadail

Nie chce mi się nowego tematu zakładać, tu będzie dobrze. Krótka praca z komunikacji społecznej na dowolny temat... niestety pisana na kolnie, więc nie do końca udana, ale... Przeczytajcie Smile

Tematem mojej pracy będzie komunikacja w grach z gatunku MMORPG (ang. Massively Multiplayer Online Role Playing Game). Jest to rodzaj gry komputerowej RPG, w której wielu graczy naraz ma ze sobą styczność w świecie wirtualnym za pośrednictwem internetu w świecie wykreowanym przez producenta. W grach tego typu gracz wciela się w postać i kieruje jej działaniami. Obecnie tego typu rozrywce oddaje się prawie dwadzieścia milionów graczy na całym świecie, co jest liczbą niemałą. Najpopularniejszymi tego typu grami są; bijący wszelkie rekordy World of Warcraft, Tibia, Guild Wars oraz Lineage 2. Pomimo wielu różnic mają one cechy wspólne, takich jak pokonywanie potworów, wykonywanie zadań, zbieranie łupów, oraz zdobywanie doświadczenia. W grach tych jest też ekonomia oparta na handlu pomiędzy graczami, system gildii i klanów zrzeszających członków, Mistrzowie Gry nadzorujący świat, oraz administratorzy zajmujący się pracą serwera.

W swoim opisie skupie się na jednym z serwerów gry Lineage 2 (Konkretnie polski serwer Allseron), gdyż jest to z założenia serwer utrzymany w klimacie fantasy, co w wydatny sposób wzbogaca komunikację.

Komunikacja w grze jest dwupłaszczyznowa, w jednym wymiarze jest to komunikacja Postać – Postać, a w drugiej gracz – gracz. Łatwo jest odróżnić na jakim torze prowadzone są dane komunikaty, ponieważ rozmowy i sposób wysławiania się są całkiem inne. W dodatku są odgórne ustalenia regulujące te dwa tory. Na kanale ogólnym (komunikaty widziane przez wszystkich graczy/postacie stojące w pobliżu) obowiązkowe jest zachowanie klimatu fantasy, za którego złamanie grożą czasem ostre restrykcje. Na pozostałych kanałach (@ - klanowy, widzą go wszyscy członkowie danego klanu, gdziekolwiek by nie byli # - drużynowy $ - sojuszowy, oraz szept) jest dowolność metody.

Komunikacja na linii postać – postać.

Postać w grze jest w założeniach tworem całkowicie autonomicznym i odrębnym. Może mieć całkiem inne poglądy, osobowość, wiedzę, oraz sposób bycia i wysławiania się niż gracz ją prowadzący. Można to porównać do pewnego rodzaju gry aktorskiej, która rządzi się swoimi regułami. Osoba tworząca pewną postać wczuwa się w ramy narzuconej przez siebie koncepcji postaci i odgrywa ją. Może to być zarówno szlachetny Rycerz Paladyn, którego misją jest chronienie słabych i bezbronnych, jak i przebiegły złodziej, który liczy tylko na własną korzyść, tudzież tępy ork, którego jedyną siłą argumentu jest wielki miecz trzymany w dłoniach. Rozmowy na linii postać – postać nie odnoszą się w swej treści do świata realnego, tudzież mechaniki gry, lecz do rzeczywistości fantasy, w której się znajdują. Tak więc nierzadkie są przypadki, kiedy gracz z graczem się lubią, a ich postacie obrażają się i walczą na śmierć i życie.

Takiego typu komunikacja ma swe korzenie w klasycznych grach RPG, w których mistrz gry opowiada pozostałym graczom zgromadzonym wokół niego wymyśloną przez siebie historię. Kreuje im obraz świata, mówi im co widzą, słyszą, a także czują, jest ich nawigatorem w świecie dziejącym się jedynie w ich własnej wyobraźni. Oni natomiast mają wpływ na bieg wydarzeń, i odgrywają z góry ustaloną przez siebie rolę postaci.

W przypadku gry komputerowej mistrza gry i wyobraźnię zastępują tekstury lasów, pól, jezior, bestii, oraz postaci. Dużo mniejszą rolę pełni też słowo mówione, ponieważ gracz wszystko widzi w czasie rzeczywistym. Jeśli chodzi o rozmowy, to kwestie mówione po prostu się pisze, natomiast wszelkie gesty i działania, takie jak machanie ręką, mrugnięcie okiem, czy uścisk dłoni są zaznaczone w <takie>, które tworzą swego rodzaju emotikony (oczywiście zabronione są emotikony typu „ Smile

”).

Przykład rozmowy:

Inarfin: <spojrza> Przyjacielu, chyba dawno na ciebie deszcz nie padał.

Bhrum: Ty myśleć, że Bhrum śmierdzi? <spyta>

Inarfin: Moja myśleć, ale nie wszystkim to dane. <odpowiedzia>

Bhrum: Zaraz ty już nie mieć czym myśleć… <powiedzia>

Inarfin: Spróbujesz swych sił, ty kupo nawozu?

Elendir: <Ra> Na mojej warcie w tym mieście żadnych bójek nie będzie, zrozumiano?!

Inarfin: <patrzy> Hmmm… w sumie to nie pachniesz aż tak źle, muchy nie narzekają… <rzek>

Bhrum: <burkn> *

Jeśli chodzi o wymyślanie obelg, to jest to pewnego rodzaju sztuka, w której kiedyś były organizowane turnieje „krasomówcze”

Oczywiście rozmowy nie muszą być tak agresywne, zdarzają się też piękne i pełne wyznań dialogi miłosne, co może być dość komiczne, kiedy miłość łączy wielkiego orka i drobniutką elfkę. Historie tego typu kończą się czasami oficjalnym ślubem, z wieloma gośćmi, gdzie każdy gra jak najlepiej może.

Komunikacja na linii gracz – gracz

Tego rodzaju komunikacja obejmuje wiele tematów, począwszy od luźnych pogaduszek na temat świata realnego (o filmie, modzie i pogodzie), mechaniki gry, oraz spraw organizacyjnych klanu, sojuszu, tudzież drużyny z którą aktualnie wędrujemy. Komunikacja ta ma wymiar zadaniowy, i głównie tą drogą wydawane są polecenia, udzielane instrukcje, a dzieje się tak, ponieważ jest szybsza i można pisać skrótami. O wiele łatwiej napisać „zerg KG na tp cm!”, niż „Cała masa wrogiego nam klanu Karan Gurth na teleporcie przy cmentarzu, przybiegnijcie z pomocą!”. Z reguły dla zaoszczędzenia czasu używa się anglojęzycznych skrótów, jak np. „wh” (arehouse) dla określenia magazynu, „soe” (scroll of escape) dla Zwoju teleportującego do miasta.

Dla jeszcze większego zaoszczędzenia czasu i usprawnienia komunikacji (zwłaszcza przy operacjach wymagających dużego zgrania) gracze stosują formę głosową, którą umożliwiają komunikatory audio takie jak Team Speak. Rozmowy na nich w zależności od sytuacji mogą być luźne, jak i pełne napięcia, kiedy jest to wymagane. Kiedy wódz dowodzi bitwą, o wiele łatwiej mu porozumieć się z kilkudziesięcioma graczami niż gdyby miał wstukiwać polecenia na klawiaturze w wirze walki, co jest raczej trudno wykonalne. W takich wypadkach najskuteczniejsza jest zasada „Ciszy na TSie”, kiedy to mówią jedynie upoważnione do tego osoby, gdyż inaczej zapanował by chaos kilkudziesięciu mówiących naraz osób. Również w mniejszych operacjach jest to pomocne, na przykład kiedy drużyna w sposób partyzancki poluje na swych wrogów.

Bardzo ważnym aspektem w komunikacji są też wszelkiego rodzaju fora internetowe, które posiada praktycznie każdy klan, sojusz, oraz forum serwera, które łączy wszystkich graczy, i można wymieniać poglądy. Na forach klanowych poruszane są kwestie bieżącej polityki klanu, jego zasad, wartości, ekonomii, zapotrzebowania sprzętowego, oraz wszelakiej maści innych spraw związanych z grą. Dla chętnych do dołączenia do klanu jest też do przeczytania regulamin, oraz dział rekrutacji, gdzie kandydaci mogą składać swe podania, które następnie są oceniane przez członków i lidera, którzy to decydują, czy dana osoba jest godna wstąpić w ich szeregi. Najmilej widzianą formą podania jest oczywiście pisane w konwencji fantasy, a niektóre to wręcz perełki artystyczne, co pozytywnie świadczy o graczu, jako o człowieku z wyobraźnią i inwencją twórczą. Jeśli kandydat uzyska aprobatę, zostaje włączony w szeregi i otrzymuje dostęp do poufnej części forum klanowego.

Na forum serwera omawiane są różne sprawy związane z grą, jej mechaniką, problemami technicznymi itp. Jest to również miejsce, gdzie oficjalnie i językiem pełnym patosu wypowiada się wojny, obwieszcza tworzenie sojuszy, oraz omawia inne sprawy polityczne w świecie gry. Zaglądają tu też Mistrzowie Gry, dzięki czemu wiedzą jakie są oczekiwania i prośby graczy dotyczące rozgrywki.

Niestety, z biegiem czasu upadają coraz bardziej pierwotne założenia fantasy. Dzieje się tak dlatego, iż mechanika gry po prostu temu nie sprzyja, a graczom przestało się chcieć. Jest też napływ graczy, którzy po prostu nie potrafią utrzymać „klimatu”. Następuje coraz większa pauperyzacja słownictwa, i jedynie restrykcje mistrzów gry powstrzymują niektórych ludzi od pisania na kanale ogólnym o sprawach realnych lub językiem potocznym.

W chwili obecnej serwer jest wyraźnie podzielony na tych, którzy za wszelką cenę chcą utrzymać klimat, oraz tych, którzy nie zwracają na to uwagi. W pierwszym przypadku gracze ci tworzą klany, w których na każdym kanale (w tym klanowym i drużynowym) obowiązuje słownictwo fantasy. W drugim przypadku jest to prawie wcale nie brane pod uwagę, i liczy się jedynie szybkość, oraz sprawność komunikacji, nie zwracając uwagi na kulturę słowa. Niestety, nie można mieć wszystkiego, i to właśnie ci „nieklimatyczni” mają w posiadaniu wszystkie obiekty, o które walczy się w tej grze. Jak widać, szybkość komunikacji ma znaczenie.

A tu zamieszczam mały słowniczek wyrazów najczęściej używanych w grze:

Zerg – określenie wywodzi się tak naprawdę z gry Star Craft, a oznacza dużo jednostek w jednym miejscu.

Kox – Zdobywanie doświadczenia poprzez zabijanie potworów.

Drop – Większy łup (zbroja, miecz), który wypadł z potwora.

Karma – Kara za zabicie bezbronnego gracza, wizualizuje ją czerwony kolor imienia.

Pvp – (z ang. player versus player) walka z innym graczem/graczami

Frag – zabity wróg, często zaznaczany jako „+1”

DD – (z ang. Damage Dealer) Postać zadająca dużo obrażeń, np. nożownik, łucznik, gladiator.

Tank – (ang. Czołg) Określenie rycerza, postaci która ma ciężką zbroję i zbiera obrażenia.

Nuker – Mag ofensywny

Bibliografia:

1. pl.wikipedia.org
2. ptbg.org.pl
3. forum.allseron.com

*Dialog jakikolwiek, wiem że niema u nas gwardzistów czy czegoś, ale chciałem by to w miarę wyglądało.

Lien

Venadail

Nom, bo na przykład Polacy nie potrafią ani przeklinać ani lżyć przyzwoicie. Polskie obelgi sprowadzają się do "Ty ku*** pie*******", i wariancji na ten temat. Ech... zazdroszczę Arabom, którzy są zaiste mistrzami w tworzeniu obelg na poczekaniu... Smile