Pukając do Jeziora Bram

Eluthiel

Tęsknota nade mną szeleszcze

Ciemność nie zawsze jest zła...
Przynosi ukojenie zmęczonej duszy, ciału i umysłowi. Jak magiczne zwierciadła ukryte pod jedwabną zasłoną, by nikt niepowołany w nie spojrzeć nie zdołał, tak oczy jedwabiem powiek osłonięte, ukryte przed światem koją duszę człowieka mrokiem snu. Czasami jednak nocne mary zsyłają obrazy, dźwięki, zapachy, uczucia... kreują rzeczywistość w ułudzie...
Ktoś tu jest... - szepczą uśpione zmysły - Niebezpieczeństwo... - wołają - Uciekaj! Uciekaj! - Krzyczą przeraźliwie w agonii przerażenia. Wtedy nocne mary odchodzą, zadowolone, że znów pchnęły świadomość na skraj obłędu, pozwalając w ostatnim momencie uciec do stabilnej rzeczywistości. Jedwabne osłony zrywane są gwałtownie ze zwierciadeł... lecz mary nie poddają się tak łatwo, często ścigając swoją ofiarę daleko poza granicę snu...
Ale...
Istnieje takie miejsce, zupełnie bezpieczne
Taki czas, który nie przemija
Tacy ludzie, którzy czekają

A ja...
Pamiętam jeszcze ścieżkę
Na końcu której znajdę ciemną, znajomą, ukochaną toń Jeziora...