Armandil

Armandil · Gość

Nie chce was tutaj zanudzać jakimś wymyślonym opowiadaniem, bo pewnie i tak by mi nie wyszło znając mój "talent". W świecie Aden jestem już od ponad roku. Najpiękniejszy okres swojego życia na tym kontynencie, chyba mam już chyba za sobą. Są to początki mojego istnienia, czasy gdy wiedziałem jeszcze bardzo mało o wszystkim co mnie otacza. Wspólne wyprawy do Ruin z rodziną która mnie wtedy przygarnęła. Zacząłem wtedy poznawać siebie i otoczenie w którym byłem. Cały kontynent wydawał mi się tego czasu całkowicie nieosiągalny. W Ruinach spędzałem wtedy większość czasu i poznałem tam wiele wspaniałych osób. Pewnego słonecznego dnia, do Gludio przybył Elf odziany w piękne szmaragdowe szaty. Zamienił kilka słów z kimś na rynku i pobiegł w stronę Spalonej Wioski. W Ruinach przysiadł pod bramą, odpoczywając pewnie po jakiejś wyprawie. Jakimś sposobem udało mi się wtedy nawiązać kontakt z tym tajemniczym Elfem. Po dłuższej rozmowie zaproponował mi wstąpienie do rodziny Ars Moriende. Z początku czułem się zagubiony pośród tylu wspaniałych magów i wojowników, którzy wiele już mają za sobą. Jednak poznałem tam wiernych przyjaciół od których dużo się nauczyłem. Z czasem, moja wiedza na temat życia w krainie Aden była już na tyle wystarczająca że zacząłem się coraz lepiej orientować w wielu sprawach. Narastające konflikty z zakonem Czerwonej Śmierci wzrosły do tego stopnia, że postanowiono utworzyć sojusz który byłby w stanie oprzeć się tak silnemu przeciwnikowi. Dalszy ciąg tej historii chyba już większość zna... jednak dla mnie do tej pory wiele spraw związanych z przeszłością pozostało niejasnych. Jedne sojusze upadały, inne się tworzyły... coraz większy przypływ nowych rodzin. Wszystko to spowodowało, że w sprawach w których niegdyś dosyć nieźle się orientowałem, dzisiaj wydają mi się coraz bardziej obce. Nadeszły czasy kiedy to zacząłem rozmyślać o moim całkowitym odejściu ze świata Aden. To co mnie utrzymuje ciągle przy życiu, to osoby które tu poznałem, z którymi miło się pogawędzi i które zawsze przyjdą z pomocą. Cóż więcej mogę tutaj napisać... opowiedziałem bardzo krótką historię mojej przygody w tej krainie. Nie sposób wszystkiego zapamiętać i nie sposób też wszystkiego co się pamięta opowiedzieć.

Armandil
Spellsinger

Gość

Oj chyba kawałeczek mi się urwał w tym momencie "...że zacząłem się coraz lepiej orientować w wielu sprawach. [...] Narastające konflikty z zakonem..."... tylko co ja tutaj nabazgroliłem... jak to czytam teraz od początku, to jednak trochu namieszałem, ups Embarassed

Eluthiel

Wyjasnij zatem, Armandilu <usmiecha sie> czas jest.
Ja Ciebie znam, od dawan, wiekszosc mojego zycia w Aden, ale daj sie poznac pozostalym Jeziorakom. Nie spiesz sie, Jezioro bylo, jest i bedzie. Dojdz do ladu z wlasnymi myslami i przyjdz do nas.

Z zyczeniami tego co najlepsze,
Elu

PS. Szuwarki, ja jestam na tak, bo znam Go i recze za Niego, ale wiem, ze to na razie moj glos. Warto Go poznac, tyle Wam moge powiedziec.

Gauralak

Oj czuje tu mały spisek... a może... przypadkowa zbieżność IP? Smile

Wy się Eluniu chyba naprawdę dobrze znacie :>

Lien

Znajdz nas w Krainie Armandilu. Wyrusz na jakas wprawe z klanem, bysmy mogli sie poznac. Proponuje dolaczyc do jakiejs akcji wprowadzony przez kogos z nas, kto Cie juz zna. Ty poznasz nas, my Ciebie. Ale czeka Cie rowniez rozmowa z czlonkami rady... i to Ty masz znalezc sposob, by Ich zagadac, by ta rozmowa zaprocentowala.

Eluthiel

<przewraca oczami> Tak, Gauri, rozszyfrowales nas, aaaah, shame on us! Wink

Hahaha. A do rzeczy: Linowo nasze postacie znaja sie bardzo dobrze, natomiast jezeli chodzi o real to spotkalismy sie raz na zlocie w Lodzi.
Co do IP to pojecia nie mam, zwlaszcza, ze powyzsza wiadomosc pisalam z cafe.