Calarr-poprawa opowiadania

Calarr

Obudziły mnie promienie słoneczne, leniwie pełzające po mojej twarzy. Otworzyłem oczy i ze zdziwieniem stwierdziłem ze jestem na rynku w Dion. Hmmm … <cóż to się wydarzyło wczorajszego wieczora ze zmorzył mnie sen na środku targowiska, jak przez mgłę przypomniałem sobie szczery uśmiech krasnoluda, szczodrze częstującego mnie napitkiem własnej roboty>. Podniosłem się ale chyba zbyt gwałtownie, nagły zawrót głowy i potężny ból powalił mnie znowu na kolana. Powściągliwie się pozbierałem i powoli rozejrzałem, ostrożnie obracając głowę. Spostrzegłem niedaleko jasnego elfa, który ciekawie mi się przyglądał, coś sprzedawał podszedłem obejrzeć jego towary. Spojrzał na mnie i zagadał
- widzę ze przeżyłeś wesoła noc mroczny, mam zaklęcia ulepszające zbroje, w dobrej cennie może cię zainteresują.
Spojrzałem na papierki które mi podsuwał, skusiła mnie dobra cenna, kupiłem wszystkie jakie posiadał. Ściągnąłem zbroje i rozpocząłem mamrotać zaklęcia. Zapomniałem o przestrodze i sięgnąłem po czwarty magiczny zwój. Jakież było moje zdziwienie gdy po czwartym uroku zbroja się rozpadła w pył. <no nic, pomyślałem, jestem twardy> ruszyłem na polowanie, prawie jak mnie natura stworzyła, było to jedyne rozsądne wyjście, ponieważ moja sakwa była pusta. Postanowiłem zarobić na nowa zbroje na terenach kazni, moim celem były upiorne stare drzewa. Nawet nie żle mi szło, zważając na to ze latałem bez zbroi, budząc ogólne zainteresowanie i wesołość. Po jakimś czasie samotnego polowania dotarłem pod gilotynę, tam moje szczęście się nagle ode mnie odwróciło. Nie odpocząłem i ferworze walki rzuciłem się na kolejne próchno, no niestety się przeliczyłem i moja dusza uleciała z ciała. Moim ciałem zainteresowały się kobiety polujące nieopodal. Była to przedziwna kompania składająca się z krasnoludki dwóch elfek jasnej i mrocznej. Jasna usiadła koło mojego ciała i śpiewała jakieś pieśni żałobne. Za chwile mroczna kapłanka sprowadziła mą dusze z zaświatów. Zaciekawione mym strojem, spytały o moją przygodę, pokrótce zdałem relacje z mojej beztroski, postanowiły ze się mną zaopiekują. Przyjąłem pomoc z wdzięcznością, tym bardziej że były wspaniale zorganizowane, i mój cel nowa zbroja zaczął się przybliżać bardzo szybko. Razem z Zadrą krasnoludką zabijaliśmy to co Sapphira nam nazbierała mówiąc słodko ze zrywa nam kwiatki i śle nam całe ich bukiety, wspaniała kapłanka Eibl słała nam swoje błogosławieństwa leczyła i podnosiła mnie z kolan gdy padałem. <wdzięcznym im po stokroć jestem > Żal było się rozstawać, bo towarzystwo miałem przednie i atmosferę przemiłą, gdy się żegnaliśmy opuszczałem je z nadzieja w sercu ze jeszcze je zobaczę.
Nie musiałem czekać długo, gdyż już nazajutrz ujrzałem Zadre siedzącą na skrzyżowaniu dróg na ziemiach egzekucji. Postanowiliśmy razem zapolować, gdy usiedliśmy złapać oddech Zadra opowiedziała mi swą smutna historie, ściskało mnie w gardle i serce mi się krajało gdy przechodziła coraz dalej snując watki swej opowieści. W rewanżu opowiedziałem jej swoje dzieje <mam nadzieje ze się zaprzyjaźniliśmy> . Zaproponowała mi wstąpienie do waszego jeziora, w którym chętnie się zanurzę gdy tylko wyrazicie swa zgodę na to.

No to mysle , że teraz jest lepiej ^^
Twisted Evil