Hakitos

Hakitos

Witajcie. Zanim przejdę do rzeczy chciałbym opowiedzieć Wam pewną historię. Zdarzyło się to całkiem niedawno. Młodym kowalem jeszcze jestem ale dowodziłem wtedy drużyną idącą na bestię. Dyscyplina w szeregach zaowocowała szybkim pozbawieniem bestyji łba. Co spotkało się z wielką radością wśród kompanów. Niestety zauroczenie euforią zwycięstwa ruszyliśmy na bój z bestią znacznie potężniejszą. Zwarliśmy szeregi. Wydałem odpowiednie rozkazy, przygotowani byliśmy znakomicie. Na mój sygnał ruszyliśmy do boju. Topór mój przecinał powietrze i wielokrotnie uderzał bestyję po zbroi. Wspomagani magami i kapłanem tłukliśmy gada aż posoka z jego pyska zaczęła spływać na ziemię.
Wtedy jednak coś się stało. Jakaś niewidzialna siła dała bestii moc. Zaczęła odżywać. Nasze topory, miecze, łuki i magiczne pociski przestały robić na niej wrażenia. Zaczęła wymachiwać swym mieczem z ptworną mocą. Choć widziałem strach w oczach towarzyszy nikt nie odważył się uciekać z pola walki. Po kilkunastu chwilach beznadziejnej walki zdecydowałem się ocalić drużynę. Przyjąłem bestię na siebię a reszcie kazałem powoli uciekać z pola bitwy. Został tam jeden kapłan co rozkazu ucieczki nie chciał wykonać. Z pianą na ustach biłem bestię jednocześnie krzycząc na kapłana by uciekał. Dumny jednak był to kapłan. Nie uciekł. Do końca został ze mną. Gdy ostatnimi tchnieniami wściekłego życia zadawałem bestyji nieznaczące ciosy stał za mną i leczył. Padliśmy wtedy obaj. Padliśmy, polegliśmy... ale cóż za piękna była to przegrana! Nie pamiętam co się dalej stało... Obudziłem się żywy tuż pod łapami bestyji dziwnie przyglądającej się lecz bez wściekłości i jadu jakim raził jej wzrok tuż przed mym upadkiem. I wtedy... wtedy poczułem, że w mojej piersi biją dwa serca. Ech, bogowie i ich poczucie humoru...
Dzień później spotkałem starą przyjaciółkę, jeszcze z lat wczesnej młodości. Opowiedziałem jej historię. Ona opowiedziała mi swoją o kamiennym sercu, co nie-bije w jej piersiach. Nigdy nie proszę o przyjęcie mnie do rodziny. Uważam, że jeśli zasłużę - zostanę nagrodzony. Tymczasem przyjaciółka wskazała mi drogę. Drogę tutaj. Przelewałem już krew z Jeziorem. Mimo braku przydziału do rodziny stanąłem po stronie przyjaciół mojej przyjaciółki więc i moich.
Cóż - przyjaciele - przelewałem z Wami krew i zaszczytem byłoby przyjąć Wasze barwy i wasz herb wykuć na mej tarczy. Mój topór przyjmie każde wyzwanie - nawet jeśli beznadziejne i przyjdzie przy nim zginąć. Ginąć w takim towarzystwie i pod takim herbetm - to zaszczyt, honor i chwała.

Lien

Rzeczywiscie.... Dziś pod Giran, gdy przyszło nam kolejny raz zetrzeć się z siłami wroga, podszedł do mnie Młody Krasnolud imieniem Hakitos. Zdeterminiwany do tego stopnia, że nawet gdybyśmy Go wygnać chcieli, i tak walczyłby po naszej stronie. Jedyne co mogło Go tam spotkac, to smierć, jednak twardo stawał, nie zwracając uwagi na siniaki.
Znam Go jedynie z tej bitwy. Wszystko co moge powiedzieć, to - niewielu tak potrafi.
Trzeba bedzie wypytać Zadre, co to za Jegomość, podobno zna Go dobrze, ba... chyba nawet sa przyajciółmi, bo na klamcę mi ten Krasnolud nie wygladał.

P.S.
Trudno bedzie Ci poznać wielu z nas, z racji odległości miedzy terenami na jakich polujemy. Jesli jednak spotkasz Jezioraka, wykorzystaj okazje. Poszepcz do Radnych, sprobuj skłonic Ich do rozmowy. Może uda Ci sie przekonać Ich, ze powinienneś byc jednym z nas.

Atzeroth

Jesli sie nie myle to mialem okazje poznac kandydata z nieco "innej" perspektywy Very Happy

.
Pierwsze wrazenie bardzo dobre, poparte podaniem na poziomie.
Szukaj mnie w grze.

leeloo

A nawet ostatnio widziałam Młodego Krasnoluda, i nawt rzuciło mi się jego imie i postać w oczy - zupełnie przypadkowo, przygladalam sie i sluchalam - zeby było śmieszniej pomyłkowo z nim rozmawiałam Smile

To musi być przeznaczenie.

Szukaj Rady.

MrHolyMan

<przyglada sie krytycznie> krasnolud jak krasnolud..

Hakitos

Szukać zatem Rady zacznę i próbować nawiązać z nimi kontakt. Chociaż nie lubię szeptać - wolałbym rozmawiać między machnięciami topora a tryskającą posoką bestii wymieniać poglądy. Ale rozumiem, że taka możliwość może nie nadejść. Zatem szukać Rady będę przez magiczne szepty.

Tymczasem jako ciekawostkę podam Wam, że nawróciłem dzisiaj jednego z wyznawców Karan Gruth. Walczył obok mnie. Młodszy ode mnie - więc zabijać nie chciałem. Opowiedziałem mu czym tak naprawdę jest Czerwona Śmierć i jak "mężnie" stawali pod Giran... Nie minęło dwóch chwil jak starł z tarczy krwawe runy i rozpoczą nowe życie jako bezklanowiec.

Może pomyliłem profesję i powinienem zostać kapłanem? <śmieje się>

Ashan

Dwa Serca powiadasz? Kowal? PLAGIAT!

leeloo

A właśnie !!
Dwa serca, kowal...
Wolny? Very Happy

Lien

<qwiczy ze śmiechu> Ash, Ty masz 2 serca, dla 2 kobiet, swoją droga jakieś One dziwne, ze godzą się dzielić, no cóż, nie wszystkie znają swoją wartość Razz

Hakitos zaś, zrobyl drugie serce w walce, z babami to nie ma nic wspólnego, więc nie wolaj o pomste <uchachana>

Atzeroth

Zapomnialem dodac, ze z racji wojny bedziesz musial poczekac.

Kolenea

Redis

Ashan

<szeptem do Redisa> Ty do mojej uczennicy rowniez <chwyta mocniej topor>

Alssea

<gleba> HARDCOR ! ! podanie = offtop Very Happy

Atzeroth

<szeptem do wszystkich> ale pitolicie.