Kerghandill

Kerghandill · Gość

Mijały lata odkąd znaleziono go porzuconego w ciemnym, niebezpiecznym lesie. Młody Ork, którego przygarnęła rodzina dobrych ludzi dorastał w otoczeniu ludzi, wszyscy wytykali go palcami poprzez jego zielona skórę, która była dla nich dziwna. Ork od dawna chciał czuć przynależność do jakiejś grupy, nie chciał być już samotnikiem przez to iż urodził się zielony i większy od reszty jego rówieśników którzy często bali się go. Pewnego dnia oznajmił rodzicom iż chce wyruszyć w podróż w której być może znajdzie szczęście. Rodzice od dawna wiedzieli , że ten dzień kiedyś nastąpi i nie stawiali sprzeciwu. Zapakowali mu tobołek z jedzeniem i oddali większość oszczędności. Wyruszył, szedł dzień, drugi, miesiąc tułał się od miasta do miasta gdzie wszyscy wytykali go palcami i na jego widok znikali w ciemnych uliczkach. Pewnej nocy gdy spał pod gołym niebem obudził go huk, wrzask tak przeraźliwy , że bolała go głowa. Przerażony zabrał najpotrzebniejsze rzeczy i ruszył biegiem w dalszą drogę. W pewnym momencie obrócił się i zobaczył, że zmierza w jego stronę stado striderów. Wbiegł do lasu, biegł przed siebie omijając drzewa z nadzieją , że stridery zgubią jego trop. Nagle noga nie poczuła gruntu i zaczął spadać w dół. Uderzył o wodę, siła upadku pozbawiła go świadomości.

Otworzył oczy, było jasno. Słońce oświetlało piasek który miał przed oczami. Obolały podniósł się rozejrzał i przed jego oczyma ukazało się ogromne piękne jezioro....

=============================================================

Imie: Kerghandill
Rasa: Ork
Wiek: 30(lecz ciągle zdobywam doświadczenie w boju)
Klasa: w przyszłości Niszczyciel

Witam Was drodzy "Jezioracy", jestem nowym tułającym się po świecie graczem. Ciągle się rozwijam i chciałbym przynależeć do waszego grona. Powód? Chęć dobrej zabawy, poczucie zgrania oraz wsparcia w trudnych chwilach.

Pozdrawiam

Venadail

Heh... niewiele się o tobie przybyszu dowiedziałem... A skąd Panie Kerghandillu o nas wiesz? I czemu pragniesz przystąpić akurat do nas, skoro klanów w tym świecie mnogo? Jakie są twoje cele, ideały i stosunek do przejęcia władzy nad światem?

Kerghandill · Gość

<mieje> Jestem strasznie nieśmiałym Orkiem. Dowiedziałem się o was z plotek, jeden mówi tak drugi tak, chciałbym się przekonać co jest prawdą a co nie. Panowanie nad światem? W tym momencie niestety ale jeszcze nad tym nie myślałem, być może jestem jeszcze na to zbyt młody.

Venadail

hmmm... rozmawiając w tak "nieśmiały" sposób niewiele się o sobie dowiemy... Spróbuj porozmawiać z nami w świecie, tak dużo prościej się poznać. Szukaj nas.

leeloo

<wychyliła nos z wody i spojrzała na brzeg> oooreeeeeek! tam siedzi orek! <krzykneła przejęta do reszty towarzyszy pokazując palcem>

Kerghandill · Gość

Zdziwiony, rozejrzał się do okoła i chwycił za przypasany miecz.

leeloo

Jego reakcja tym bardziej zachęciła ją do płynięcia w jego kierunku. Uśmiechnęła się szeroko nie mogąc doczekać się spotkania.

Hagra

Bezszelestnie niczym widmo zbliżała się do orka tuż za plecami elfki. Trzymała w rękach Okrutnika i uśmiechała się równie wymownie co młodsza.

Kerghandill · Gość

Zdezorientowany, czekał, próbował znaleźć najbezpieczniejsze wyjście z sytuacji.

leeloo

Odwróciła się do siostry i mrugnęła porozumiewawczo opuszczając jej broń. No co Ty, siostra... Myślisz, że jakbyśmy miały rodzonego brata to tak by wyglądał?

Kerghandill · Gość

Opuścił broń, na jego ustach pojawił się cień uśmiechu.

Venadail

Hmmm... O ile to będzie brat, to jeszcze ci to ujdzie, ale w razie czego... cóż, jako że sam pisać nie umiem, wołam skrybę i każę mu pisać notkę do Agorana. -Rzekł surowym tonem patrząc na Sapphairę.

Kerghandill · Gość

Patrzy to na jedno to na drugie, nie za bardzo rozumiejąc cała sytuację.

Kolenea

Szafi... kazdy wytyka go palcami, musisz ty tez?

leeloo

Ale wytykali go poprzez zieloną skórę. Ja to robię bezpośrednio poprzez powietrze.

Ven... a Ty zawsze widzisz coś złego jak tylko ktoś do kogoś się uśmiechnie...