Merserra

Merserra

Eh Wy wredoty... macie jakżeście chciały Razz

--------------------------------------------
Stała tuż przy brzegu. – Wychodzi Pani? – głos portowego rozbudził ją z zamyślenia. – Chyba.. – znów wir wspomnień uderzył w jej umysł – Tak! – krzyknęła zakrywając skronie dłońmi, portowy odsunął się instynktownie. Rozluźniła zaciśnięte oczy. Jej oczom ukazał się jak dobrze znajomy zakątek ziemi.. Gardło ponownie ścisnęło coś tajemniczego, ciężko przełknęła ślinę. Na horyzoncie malowały się znajome zarysy postaci. Po policzkach popłynęły łzy. Zeskoczyła na drewniany pomost. Zwierzę rzuciło się na nią. Utuliła je w swe ramiona, tego wilka, którego uratowała od głodnego niedźwiedzia. Utuliła tak mocno jak tylko była w stanie. – Paskud. – szepnęła. Otworzyła oczy, widząc, że i Ciaki z dwiema głowami i Szczerbatek biegną w jej stronę znów zacisnęła oczy. Utuliła wszystkie zwierzęta. – Przepraszam was… Tak bardzo… - głos elfki załamał się i zaszlochała gorzko i głośno. Wilk czując jej cierpienie wsunął łeb tuż obok jej serca. Płakała tak chwilę. Ze statku patrzył na nią portowy. Ten, któremu tyle pomagała, uratowała trzy razy przed sztormem, raz przed tytanem. Wiedział, że to ona.. Westchnął, czując, że nigdy już jej nie zobaczy. Spojrzał na swą prawą dłoń, uśmiechnął się na widok jednej z jej czarnych szarf, którą zawiązywała włosy. Zacisnął ją w dłoni. Wiedział, że ona nie należała do morza, wiedział, że zakochał się bez celu. Zawrócił, wchodząc pod pokład. Na brzegu roiło się od wielkich krzaków, bujnej roślinności. – Wybaczycie mi? – Zapytała drżącym głosem. Smok osmarkał ją swym gilem. Elfka zaśmiała się czując, że powoli powraca sercem. Wahała się znaczącą chwilę. Jednak przekroczyła próg miasta. Wtapiając się w cień Giran, spojrzała na rynek. Oparta lewym ramieniem o Świątynię zauważyła go, aż serce zatrzymało się na chwilę. Zniknął w cieniach kramów. Ocknęło ją ugryzienie Paskuda w prawą kostkę. – Pas.. – urwała parząc w oczy wilka. Wiedziała, że on nie chce by znów odeszła. – Postaram się.. – wyszeptała. Przeszła się aż do Dion. Tu znów ścisnęły jej gardło wspomnienia. Tu w Kaźni. Gwardia, Torv, Elm, Grumir, Queta, Cari.. Uniosła głowę. Zaczęła iść w stronę zamku Dion. Dobrze wiedziała kto był jego władcą. Przynajmniej miała taka nadzieję. Idąc poprzez krzewy i drzewa diońskiej roślinności wracały do niej wspomnienia. W połowie drogi stanęła, znów wtapiając się w swoje myśli. Otrząsnęła się pragnąć znów iść. Dotarli do wielkich wrót Zamku. Zastukała wielką kołatką. Drzwi po chwili otworzyły się. Spojrzała na obcego stróża. – Sala rekrutacji? – zapytała. Stróż wskazał jej drogę na prawo. Szła długim korytarzem. Nagle ona i wilk usłyszeli głosy. Ostrożnie weszli do Sali Spotkań. Stanęła w ramach drzwi. Zebrani zwrócili wzrok na nią. Jedynie elfka podeszła do zasiniaczonej kobiety, łapiąc ją, by ta nie upadła. Właścicielka godła Jeziora wykrzyknęła z trwogą imię przyjaciółki: - Mer! – Ta osunęła się na podłoże. Z jej dłoni wypadł starannie zwinięty zwój. Amanusea próbowała ocucić przyjaciółkę uderzając ją lekko w prawy policzek. – Mercia. Mercia no!– Zacisnęła ręce na ciele elfki. - Wstawaj bucu! – Krzyknęła kiedy łzy napływające do jej oczu zaczęły ją niejako dekoncentrować. Po chwili leżąca elfka otworzyła oczy wpatrując się w swoja siostrę. – Amcia. – Wyszeptała z trudem leżąca. Amanusea wtuliła Mer najmocniej jak tylko umiała. – Mercia. - Mer uśmiechnęła się czując ból, jednak wtuliła mroczną. – Masz tu to podanie. - Wskazała palcem wskazującym lewej dłoni na porzucony zwój. Odetchnęła głęboko. - Zaraz mi się polepszy.

-------------------
Emm.. jestem bez klanu, jak na razie nie gram, jestem w chwili przerwy grania w L2. odpoczywam.

Vishta

Nie bylas przypadkiem w Astielowym Veldrinie? Smile

Amanusea

...:: Westchnęła i łypneła groźnie na mroczną popychając ją by znów się położyła na sienniku::.. Miałaś wypoczywać Ty cholero jedna! Poza tym mamy tu teraz problem z tymi Twoimi pupilkami.. W życiu nie spodziewałam się, że wilk może jeść więcej niż smok (zaśmiała się)
(Otworzyła podanie i przeczytała raz jeszcze) Czy aby na pewno? Wiem, że nie raz namawiałam, ale ta ścieżka wojenna jest ciężka i nie zawsze przyjemna. Dasz sobie radę?

A więc osóbkę ową znam ho ho i jeszcze dłużej, zaczynając swoją przygodę z L2 podała mi swą dobrą łapkę, była mentorką i została przyjaciółką, którą jest do tej pory. Osoba miła, czasami ma głupie wybryki (chciała mnie zamknąć w dybach, wrzucić do lochów i pozostawić na pastwę Elfów ludzi i co tam by jeszcze zajrzało Very Happy

) z poczuciem humoru z dobrym winkiem za pazuchą Wink

Ja całym serduchem ZA! Smile

Synleen

Ama i Tork mówią, że ok, no to ok.

Torkel

Nawet dobrze znam i złego zdania nie mogę powiedzieć, no to ok.

Bracchus

Coś więcej o sobie? O postaci? Nie każdy Cię tu zna Smile

Wprawdzie rekomendacja klanowiczy to sporo, ale trzymajmy się regulaminu rekrutacji.

cinne

Nie znam, nie doświadczyłem nie wiem którędy - NIE!

Amanusea

Deliondil

Nie bede sie rozpisywal.
Poprostu KCEM JA U NAS! Very Happy

Merrsia no w koncu! Smile

) Ofc moje Za

Vishta

Tak wlasnie myslalem i mgliscie pamietalem. Kojarze, ZA.

Witch Elf

Arianil

No, Mer. Za.

Eoven

Ehh... chciałem być hejterem i fokle, a tu dupa. Za :<

Nyi

Chętnie poznam, za.

Nyradier

No dobra, mamy tutaj festiwal "za", i w sumie to nic poza tym.

Nie znam, nie widziałem. Nie jestem przekonany.