Ottann

Ottann

…Ciemność - to jedyne co pamiętam. Nie wiem czy to kolejny sen czy jawa. Ciemność - głęboka, nieprzebyta. I ten ból rozrywający każda cząstkę mojego istnienia. Koniec, tak oto nadchodziła śmierć. A więc czekałem, czekałem aż nadejdzie i zabierze mój ostatni oddech swym zimnym pocałunkiem. Ale ona zwlekała. Już nie wiedziałem czy kolejny oddech zbliży mnie bardziej do życia, czy będzie moim ostatnim. Leżałem bezwładnie ciągle czekając.
Usłyszałem ciche skrzypniecie. Czyżby to drzwi? Zatem ktoś mnie ocalił. Spojrzałem w stronę skąd dobiegł dźwięk. Jednak moje oczy nie ujrzały tak upragnionej sylwetki mrocznego elfa. Ta istota była zbyt niska. Kiedy zbliżyła się do mnie, wątły płomyk świecy oświetlił jej twarz. To było ludzkie szczenię!! A więc ono ocaliło moje nędzne życie. Nie mogłem się z tym pogodzić. Może zamiast mi pomóc przyszedł mnie dobić?
Tymczasem człowiek zaczął odwijać zakrwawione bandaże. Kiedy spojrzał w moje oczy na jego twarzy pojawił się na chwile uśmiech.
- Miałeś dużo szczęścia elfie - wyszeptał.
Z braku sił nie potrafiłem wydobyć z siebie innego dźwięku poza cichym jękiem. Człowiek widocznie źle mnie zrozumiał, gdyż już po chwili próbował mnie napoić chłodną woda. Lekarzem to on na pewno nie był, co też potwierdził przedstawiając się jako Shigeru - Czarodziej z Wyspy.
Kolejna fala bólu powoli pozbawiła mnie przytomności. Jednak teraz wiedziałem, że kiedy zamknę oczy to znów je otworze.

-= 2 dni później =-
Zbudził mnie śpiew ptaków. Na ścianie wisiały moje dwa miecze. Błyszczały lekko w blasku słońca wdzierającego się przez niedomknięte drzwi. Zapragnąłem wyjść.
Z wysiłkiem zwlokłem się z łóżka i pełzając po ścianie dotarłem do drzwi. Wystarczyło lekko popchnąć, by moim oczom ukazał się wspaniały górski krajobraz. Po widoku ciemności i drewnianych ścian chatki wydawał mi się czymś najwspanialszym na świecie.
Stojąc tak i wpatrując z niedowierzaniem nagle zauważyłem szarżującego w moim kierunku spragnionego krwi wilka.
- Znów porażka - pomyślałem. Nie potrafiłem nawet odwrócić się aby uciec i skryć się za drzwiami chatki.
- Aaaaaaaaaaaa! - moje oczy niemal oślepły, kiedy potężny błysk przewrócił mnie na ziemie.
- Nie boj się - dobiegł mnie znajomy ludzki glos. Wilk leżał martwy pięć metrów przede mną. Czyżby ten rudy dzieciak cały czas mnie pilnował. W chwilach mojej przytomności widziałem go jedynie dwa trzy razy. Myślałem, że jest raczej uczniem niż prawdziwym magiem, ale po tym co ujrzałem nie miałem już wątpliwości.
W moich stronach zawsze panowała niechęć do innych ras, jednak we mnie tliło się uczucie, którego nie mogłem nazwać nienawiścią. Zawdzięczam mu życie. Powoli docierała do mnie myśl, że świat nie wygląda tak jak opisywano mi to w rodzinnej wiosce.
Człowiek pomógł mi wstać i zaprowadził do środka. Potem jeszcze długo siedział przy mnie opowiadając jak wyłowił moje bezwładne ciało z rzeki płynącej nieopodal, przywlókł tu dbał i dbał bym wrócił do zdrowia. Dowiedziałem się tez trochę o rodzinnych stronach Shigeru. Najważniejsza jednak była wiadomość, że jutro miejscowy kowal ma skończyć naprawę mojej zbroi.
Ludzie są jednak inni niż mi się wydawało. Poczułem, że wcale nie musze podażać ścieżką wskazaną mi przez dawnych nauczycieli…

-= Parę dni później=-
Gdy odzyskałem nieco sił wróciła moja pewność siebie i ochota do walki. Pomyślałem, że pora wyruszyć w dalsza podróż, jednak nie potrafiłem odejść bez podziękowania za wszystko.
Shigeru widząc co się ze mną dzieje, zaproponował mi wyprawę do pobliskiego lasu w celu "poszukiwania kolacji". Kiedy wracaliśmy z upolowanym dzikiem opowiedział mi o mrocznych, których spotkał na swojej drodze. Zadziwiła mnie historia o rycerzach posługujących się swoista magią. Potrafili na krótka chwile zwiększyć nie tylko swoje własne umiejętności, ale także osób im bliskich. Wtedy po raz pierwszy zapragnąłem także posiąść takie zdolności.
Pod okiem mojego wybawcy rozpocząłem swój trening. Ćwiczyłem nie tylko umiejętności bojowe, ale również koncentracje mojej wewnętrznej energii. Shigeru opowiedział mi o wielkich miastach Aden, o kulturze całkowicie innej niż wszystko co do tej pory znałem.
Mój stary świat runął. Na jego gruzach zbudowałem nowy, złożony wyłącznie z moich zasad. Zasad całkowicie innych od tych wpajanych mi w rodzinnych stronach. Dla niejednego mrocznego elfa będę teraz wyrzutkiem, który zdradzili swą naturę, jednak ich opinia nie jest dla mnie tak istotna, jak przyjaźń tych kilku ważnych dla mnie osób.

-= Kilka lat później=-
Skończyłem 36 lat czuję się na silach by wyruszyć w świat. Lecz tym razem nie sam.

---------------------------------
Z ukłonami dla całego klanu
Ottann, Przyszły Tancerz Ostrzy

Kolenea

hmm.. gon rade i nie tylko.. szukaj nas i ... zobaczymy

MrHolyMan

W sumie w ostatecznosci.. Calkiem niezle sie z nim polowalo.. Gdyby nie dal sie raz zabic.. <spoglada sceptycznie na tekst> Rzadko tekst oddaje to kto kim jest..

Atzeroth

Rozmawialem, wstepnie na tak.

Ottann

Alssea

Przyszly tancerz ?

Ottann

Lien

Spotkalam juz kilka razy Ottana podczas naszych wypraw na RB. Niepowiem... wcieta talia i zgrabne nozki przyszlego tancerza to mily widok Smile

Tylko dobrze byloby, gdyby cos jeszcze mowil czasem Razz

Ottann

Ashan

zadanie wykonane, postac calkiem ciekawa, wstepnie na tak

Atzeroth

Ottann

MrHolyMan

<rozglada sie naokolo i rzuca szybko root> Atz.. Wal ile wlezie a przy kazdym ciosie powtarzaj co go czeka jak w zla strone sprobuje sie skierowac.. Nie boj zaby bede wskrzeszac.. Twisted Evil

Ionne

[gladiaturka oglada sobie mrocznego dokladnie]

Ottann