Teathee

Teathee

Roztańczony płomień świecy oświetlał zamyśloną twarz niezwykle urodziwej istoty, zapisującej coś na skrawku papieru.

Toshiteru... wiesz, że minęło już 10 lat?
Wtedy kiedy złożyłem Twe ciało w czystych wodach jeziora Iris, poczułem że Słońce zaszło dla mnie na zawsze.
Ciemność jaka mnie wtedy ogarnęła, była nie do opisania.
Moje serce przestało bić.

Elf podniósł głowę znad kawałka papieru i zamyślił się na chwilę. Po chwili jednak odłożył pióro i wstał od stołu.
Ciepły, letni wiatr rozwiewał jego jasne włosy. Podszedł do otwartego okna i spojrzał w migoczące gwiazdy.

Obiecałeś mi, że zawsze będziesz przy mnie.
Byłeś wszystkim, dla czego chciałem żyć.
Pamiętam momenty, w których bezsensowność mojej egzystencji prowadziła mnie w to samo miejsce, gdzie widziałem Cię
po raz ostatni. Chciałem by moje istnienie stało się przeszłością.
Teraz jednak postanowiłem zacząć żyć na nowo.
Ponieważ...

Podszedł do starej szafy stojącej w kącie pokoju i wyciągnął z niej piękną żółtą szatę oraz broń, która niegdyś służyła mu
do uśmiercania wrogów. Uśmiechnął się do siebie i zacisnął pięści.

...Jeżeli jest coś, co mogę dla ciebie zrobić
To tylko nie pozwolić, by twe poświęcenie było daremne.

Spakował rzeczy do plecaka i zdmuchnął świece. Opuścił dom i ruszył w stronę skąpanego w krwi wschodzącego Słońca.

..."Ponieważ narodzinom zawsze towarzyszy krew i ból."

Venadail

Venadail spojrzał na przybysza lekko mrużąc oczy, okrywając je białymi żęsami.

-Witaj - rzekł krótko i zwięźle, jednak w jego głosie dało się dosłyszeć nutkę skrywanej ciekawości.

A więc... Cóż, jakimś trafem odnalazłeś nas... Czy skusił Cię blask tafli Jeziora, czy kierowany pragieniem trafiłeś tu, aby je zaspokoić? Hmmm.... - zamyślił się ponownie.
-Cóż mogę więcej wyrzec w obecnej chwili, szukaj nas w świecie, mam wrażenie, że jest dużo pytań, oraz odpowiedzi, które padną z naszych ust...
Gdy to powiedział jakby rozmył się w cieniu, który go otaczał.

Lien

Opowiadanko jak dla mnie super. Nie za długie, nie nudne, ma to "coś".
Można tez z niego wysnuć pewne wnioski. Nie, nie będzie nikt pytał o przeszłość innych wcieleń. Za to chętnie pomęczymy innymi pytaniami. Standardowo zacytuje formułkę Safi:

Hakitos

W cieniu drzewa siedzi człowiek spokojnie ogryzając resztki jabłka.
Na jego policzku rozjarzył się runiczny tatuaż. Obejrzał się i zobaczył elfa stojącego nad brzegiem jeziora. Elf zdawał się go nie widzieć.
- A ten tu co kombinuje - wyszeptał do siebie po czym wziął ostatni kęs jabłka, rozsiadł się wygodnie i posłał ogryzek w pobliskie krzaki.

Niespokojny to czas dla noszących herb Jeziora. Czy aby na pewno wytrzymasz?
- Zobaczymy. Uśmiechnął się a jego oczy zapłonęły karmazynowym światłem, gorąca krew wyżłobiła kolejne koryto na policzku człowieka.

Teathee

Nie boję się wojen - powiedział cicho - Jestem gotowy na największe poświęcenia, w imię dobra klanu. - Schylił głowę i spojrzał w ciemną toń jeziora. - Nie ma nic piękniejszego, niż poświęcenie własnego życia za ludzi, których się ceni, czyż nie? Boję się jednak, iż moja ofiara może okazać się bezwartościowa. Jestem niedoświadczonym magiem... Pewne wydarzenia sprawiły, iż samo patrzenie na broń sprawiało mi ogromny ból. Nie ma jednak takiej otchłani z której nie dałoby się wydostać. Ponownie przywdziałem szaty maga i ruszyłem w świat. Głęboko wierzę, iż teraz może być jedynie lepiej. Chciałbym do Was dołączyć, by me istnienie nigdy więcej nie było zbędne.

Venadail

Venadail uśmiechnął się lekko, z pewną dozą sympatii, do przybysza. -Cóż... może i jest w tobie to coś... Lecz wiedz, że dla nas żadna ofiara nie jest bezwartościowa. Doświadczenia można nabyć, przy pewnej dozie wysiłku i pomocy, nawet szybko, więc nie to stanowi o wielkości osoby. Stanowi o niej coś, co nosi w sobie, w głębi swego serca, coś, co było mu dane od urodzenia, lub wypięlęgnował w sobie przez lata... Dusza... Azali chciałbyś oddać jądla Jeziora? Jeśli tak, to... Czemu?-
Spojrzał przy tym znacząco oczekując odpowiedzi.

leeloo

Czemu pomyślałeś o Jeziorze? Znasz kogoś z nas? <uśmiechnęła się lekko z nadzieją, że nie zadaje zbyt kłopotliwych pytań>

<doczytawszy wypowiedz Venadaila> O właśnie, widać że to samo więcej osób nurtuje.

Teathee

Nie znam nikogo z Was. Mam za sobą długą podróż, wyruszyłem nie wiedząc dokąd idę, podążając za śpiewem wiatru. Kiedy zmęczony drogą usiadłem pod wysokim drzewem, ujrzałem cudny blask księżyca odbijający się w wodach jeziora. Nie mogłem nic zrobić, gdy stopy same ruszyły w stronę tego niezwykłego piękna. Choć nie do końca rozumiem, ufam memu sercu, nigdy mnie nie zawiodło. Chcę zostać tam, dokąd mnie zaprowadziło.

Venadail

A więc... Skąd dowiedziałeś się o Jeziorze, skoro nikogo z nas nie znasz? I... czemu właśnie przywędrowałeś tu, skoro świat taki duży, a innych klanów pełno? Czemu właśnie my?

Teathee

Kiedy opuściłem dom, nie myślałem wcale o jakimś konkretnym celu. Odwiedziłem wiele gildii klanowych, lecz nie wszędzie chcieli elfa, w dodatku tak młodego. Spotkałem wielu ludzi, którzy szydzili ze mnie, jedynie ze względu na mą rasę, czy wiarę. Kiedy tu przybyłem, poczułem, że mógłbym tu zostać.

Venadail

Hmmm... cóż mogę rzec... szukaj nas w świecie... Kroniki to miejsce, gdzie niby można rozmawiać, ale... cóż, dość statycznie i powoli... Spróbuj porozmawiać z nami w normalny sposób... Nadal jednak nie odpowiedziałeś na pytanie Skąd o nas wiesz.

Teathee

Dobrze, zatem będę Was szukał... Pytasz skąd wiem? W pewnym mieście przywódcy różnych klanów ogłaszali, iż prowadzą rekrutacje do swych bractw. Właśnie w ten sposób się o Was dowiedziałem.

Ashan

Hmmmmmm kto u nas sie oglaszal? i cze,mu ja o tym nic nie wiem

Lien

Ups, przyznać sie, kto na shoucie darł ryło "Jezioro Dusz przyjmie kandydatow" Razz

Teathee

<zaśmiał się> Nie, nie, to nie tak. Powiedzmy, że było to zapisane, nie wykrzyczane.