Uśpiony Elf

Loraner

Zrodzony został w małej oddalonej wiosce z dala od stolicy. Tam dorastał i się wychował. Gdy dotarł do pierwszego miasta i walczył z potworami w Ruinach Depresji nie dawał sobie rady i padł nieżywy. Jednak coś sprawiło, że ożył, a przed oczami stała postać Elfa. Postać ta miała poszarpane włosy, warkoczyk z lewej strony głowy, lekką zbroje Błękitnego Wilka oraz dwie Katany. Był to kapłan o imieniu Wendrindell, uleczywszy i poblłogosławiwszy tego wojownika pobiegł w swoją stronę. W tym momencie przyszłość stała się jasna, nasz bohater postanowił zostać Kapłanem. Wendrował po świecie, odwiedzał miasta i w każdym zakątku szerzył wiarę w Evę, leczy chorych i błogosławił wszystkich napotkanych. Będąc młodą wyrocznią, szkoląc się na Ziemiach Egzekucji, postanowił dołączyć do uśpionego Elfiego zakonu, aby tam uczyć się od najlepszych kapłanów owego czasu w świcie. Czas płynął on zdobywał doświadczenie oraz znajomych. Duży wpływ na jego przyszłe życie miała Pani Wojny Issla, dzięki której przekonał się jak wygląda prawdziwa walka, mimo iż był jeszcze młodym kapłanem, starał się jak tylko potrafił, aby nikt przy jego boku nie zginął. Aż przyszedł czas, że zakon jego zaczął ożywać, Rycerze, Magowie, Śpiewacy budzili się powoli. Wtedy to uzbrojony w zaledwie Tunikę typu C, po raz pierwszy wraz z zakonem i sojuszem Kropli Krwi po raz pierwszy udał się na potężnego przeciwnika jakim było, Velrond który panoszył się nieopodal płonącyh bagien, Księżniczka z Zapomnianych Wrót. Wtedy był w nic nie znaczącej drużynie, jednak był to pierwsze jego zetknięcie się tego typu. Czas mijał, wraz z jego towarzyszką Isslą oraz jej drużyną przebywał w ciemnym i zapomnianym przez Eve leżu Antharasa zdobywajac coraz to większe doświadczenie. Późniejszy okres to nauka z Magami. Szkolił się sztuki przebywania z magami u boku Alssei i był coraz lepszy. Po raz pierwszy został zauważony i pochwalony, przez orczycę imieniem Vakabayashi, która była pod wielkim wrażeniem jego postawy na oblężeniu zamku. W świecie jednak nastały wojny, jednak zakon jego nie był jeszcze gotów na wojny. Lider się zmienił wprowadzono reformy oraz utworzono, pakt ze Smoczym zakonem. w tym czasie oba zakony wraz z naszym kapłanem rozwijały się w super szybkim tepie. Czuł, że odgrywa coraz większą rolę, bicie najsliniejszych przywódców na poszczególnych terenach: Wyspy, Tanatos, stało się codzinnością. Za każdym razem w drużynie która przyjmowała na siebie gniew potwora, wraz z rycerzami i innymi kapłanami dawał z siebie wszystko. Został nawet członkiem elitarnej jedenj drużyny, która została powołana aby w 9 osób pokonać owe najsilniejsze stwory w świcie takie jak: Aligator i Anioł na wyspach, a nawet Golkonda. W sojuszu, powstały napięte stosunki i koniec końców dwa zakony się rozeszły. Po niedługim czasie spotkały się na wojennej ścieżce, ale wszystko szybko się zakończyło. W tym czasie na świat zawitał nowy Zakon istot niematerialnych pozaziemskich, który składał się z samych najlepszych. W tym czasie w zorganizowanej wyprawie, na największą bestie jaka kiedykolwiek chodziła po świcie, znowu będąc w drużynie najtwardszych leczył ich, wskrzeszał dbał o ich poziom mocy magicznej, aż w koncu udało się pokonać smoka zwanego Antharasem. W kolejnej wyprawie na kolejnego smoka był już znany w otoczeniu wodzów i uchodził za doświadczonego. Valakas, który siał strach i grozę w końcu padł. Razem z dwoma kompanami, Vakabayashą oraz Kenshinem, jego największym autorytetem, postanowili, że we trójkę wybiorą się do serca Antharasa i udało im się to. W tym czasie został pochwalony przez największego z największych Kapłanów na świecie i czuł się spełniony. Na świat jednak zawitały wojny na których uczył się wojennych taktyk oraz pomagał jak mógł lecząc swoich partnerów z drużyny. Ostateczna rzeczy jaka była mu potrzebna aby czuć się prawdziwym Kapłanem Evy, było Proroctwo Wody, dzięki uporowi, determinacji wraz z pomocą swojej przyjaciółki o imieniu Cinne udało im się razem zdobyć upragnione Prorctwo. Czuł, że osiągnął wszystko co mógł, i że może udać się na spoczynek w poczet straych legend, siedząc po prawicy Kenshina, czekając na ciężkie czasy, na świecie.

Imię postaci: Loraner
Profesja: Eva's Saint
LVL: 78 po przez wojny 77,5 Smile

Poprzednie klany: Eisteddfod

cinne

Loraner, stary kapłan Evy, sympatyczny, popieprzony jak wszystkie Liście. Moje ZA Wink

Tylko Lorek... wĘdrujemy... znów wędrujemy...http://www.youtube.com/watch?v=RnnQM5WtHEI lubię ten kawałek Wink

Bracchus

1. Czemu Jezioro?
2. Co to Iron Kingdoms?
3. Co sądzisz o obecnej sytuacji geopolitycznej Aden?
4. Grasz raczej mało, dużo, średnio?

Pozdrawiam,
B

leeloo

Witaj Loranerze. Mieliśmy już okazję obgadać Twoją "reaktywację" a więc i zaskoczenia nie będę udawać <mrugnęła>. Ale wzięło mnie na wspominki - nie wiem czy pamiętasz może tą sytuację:

Dawno temu polowaliśmy sobie z jakąś dziwną bardzo drużyną (mieszanka małych klaników) w katakumbach - jedna osoba padła, zaczęła płakać wyzywać i w ogóle: stała się okropna tragedia dla niej (niech no sobie przypomnę - to były jakieś 6x). Jako, że poczuwałam się do odpowiedzialności całkiem przypadkowo, i że Lorek był jedynym kapłanem z moich znajomych poprosiłam go o pomoc. Oczywiście z miejsca się zgodził. Wyszłam po niego na wejście bo przecież trzeba było "się przebić" do sali - rany,pamiętacie jakie kiedyś to było przeżycie? Przebić się do sali!
No więc ruszyliśmy... tylko, że.. no.. pewna elfka szła przodem nie patrząc na agresywne potworki i zahaczając je zupełnie nieumyślnie - jak doszliśmy do sali to trochę się już ich zebrało - Lorek dzielnie usypiał - elfka dzielnie budziła próbując bić. Efekt był taki, że padli wszyscy (ten płaczący po podniesieniu nawet drugi raz) - z Lorkiem na czele Very Happy

Przeprosiłam go bardzo i z tego co pamiętam to usłyszałam, że nic się nie stało i jak trzeba będzie to mam wołać i z chęcią pomoże.
To były miłe czasy.

Loraner

1. Jezioro, gdyż podczas mojego pobytu na Allseronie, zaraz po Liściach, Jeziora były moim ulubionym klanem, często razem chodziliśmy i miałem tu pełno znajomych

2. Rodzaj gier RPG

3. Sytuacja taka jest taka jaka bywała, wojny i walki. Sam osobiście nie znam się i nie mam zdania na temat polityki Smile

4. Gram średnio Smile

Nyradier

No to niezłą mi teraz Lorek niespodziankę zrobiłeś Smile

Byłem w Liściach przez więcej jak 2 lata, może nawet i 3, 3 lata z tym oszołomem, który starał się być jak Kenshin, biegał z toporem w łapie i tłukł wroga niemiłosiernie. Potrafił wleźć w każde miejsce, byle tylko podnieść drużynę, questy robił do znudzenia, a dla niego zawsze miałem "za dużo CP", dzięki czemu dostawałem Elysianem w pysk i wszystko było cacy. Oprócz tego, że nigdy nie odezwał się na TS Very Happy

Później wbił PoW'a, dosięgnęła go jego klątwa i przestał grać. I teraz wraca!

I ja nie widzę dla niego innego klanu jak JD Wink

Daję za gościa moje nic nie warte murzyńsko-rumuńskie łapy odciąć, obie.

ZA.

Bracchus

No cóż...
Po takim poparciu Nyradiera, pozostaje mi...

Dalsze zadawanie bzdurnych pytań. Wybacz, ale poparcie kogoś takiego jak Nyrek tylko pociągnie Cię w dół.

Więc:

1. Jaki masz stosunek do Lady Gagi?
2. Co sądzisz o możliwości połączenia JD i AC?
3. Redoxus jest dla mnie autorytetem w wielu kwestiach. Dla Ciebie też? Jeśli tak, to w jakich?

Lithir

Znam, lubię i miło wspominam.

Witch Elf

Nyr twoje nic nie warte rumuńsko- murzyńskie łapy należą do mnie, więc to ja nimi dysponuję złamasie!. Pytań na razie nie zadaje, czekam na odpowiedzi dla Bracchusa :>

Hequimesh

Moje pytania /rozwija liste/:

Pyt nr 3456: Czy ciężkie czasy na świecie w końcu nadeszły?

Pyt nr 89: Jaka jest najlepsza zbroja dla jasnego kapłana do lansowania się po Dino? Wink

Podpisano,
Hequ

Eibl

Powiem krótko Za.
Pamiętając stare czasy nie mogę powiedzieć nic innego.

Loraner

Rivalin

Lubisz rośliny doniczkowe?

Loraner

Lubię. Szczególnie Dracene i Pelargonie Smile

Redis

Ho, tak jak rzadko się tu wypowiadam tak teraz muszę.
Definitywne ZA. Pamiętam, że nigdy nie odmówił pomocy w niczym, zawsze podniósł i nigdy nie zdarzyło mi się widzieć, by marudził. Wyśmienity EE. W pamięci mi utkwił Twój bardzo pozytywny obraz z poprzednich lat. Miło Cię znów widzieć, Lora. Smile